Mc Kresha Era – Teksti

Ref:
Buzqëshjen tënde e zërin tënd
Mua mi sjell era
Shikimin tend, buzët e tua
Mi shëndrit pranvera
Më ecë ngadalë nëpër qiell sikur t’ishe zanë
Emrin tënd e degjoj n’erë, m’duket të shoh ty

-I-
Diqka që thehet edhe kur t’ngjitet vrehet
Thonë vera flet t’vërtetën njerzit shprehen zakonisht kur dehen
T’nesërmen si t’e qeli derën krejt problemet kthehen
E ti po ik si andërr un po t’njeki me erën
Me shpresën mos po t’preku ,
Po përpjekem herë mas here po kot edhe ksaj here kush se thotë ni fjalë për neve
Sa ishim t’lumtun bashkë kurr s’ju nalke goja tjerëve
E tash sillemi t’humbun gjoja s’kishte farë vlere
Ah sa m’ka marr malli, po du me ta puth ty ballin
T’lutna mu kthy du mu kon me ty prej dytit deri me tparin
Harro arin jetën royale, tripat t’Jul Cesarit, ato jan sureale si ti moj zanë e malit
S’ka kërkim faljes mas ndarjes bijnë lot e thahen
Kjo vendimmarrje po m’jep forcë me pranu fajin
Po du me mposht varën se ma ka mpi krahin
Si t’ma nish vokallin un e di ki m’ja nis vajit.

-II-
Humbja e hidhun kur ndahen 2 njerëz t’lidhun
Fundja e di unë, ndarja vjen n’heshtje, pa tinguj
Edhe jom i bindun që t’pa gabueshëm s’jem t’lindun
Amo t’përmirësueshëm edhe t’ndishum, jo t’paarsyshum
U bo modë e hajde prishum, a qa po di un, muhabet i parëndsishëm
Jom tu pi shum e di që je shum larg amo jom tut ni shum
Ku jon tash ata që për neve shtyheshin
Vetëdija pom han mrena kur pe di që s’je a jemja
Plagt ma n’fund shërohen krejt qka mesin jon veq shenjat
Flak pom djeget zemra, mall si zall, i vdekun i gjallë po endna
Si prrallë e rrallë e gjallë me engjuj e djaj, e ron’ o gjendja
S’po muj me marr vetën, me përballu t’vërtetën
Kujtimet treten qata kom vendos mi majt n’letër
Zemra e ngrirë, botë e ftoft e un po kom etje
Kur ta shoh siluetën, me rikthen buzëqeshjen.