Lere të ardhmen të vijë

“Ajo që e ka përcaktuar Allahu – do të ndodhë; andaj mos e nxitoni!”
O njeri, mos u paraprijë ngjarjeve, a dëshiron që fëmija të vdesë para se të lindet?
Mos dëshiron të vjelësh frytet para se të piqen?
E nesërmja është e pasigurt, joreale. Ajo nuk ekziston, nuk ka ngjyrë e as shije. Përse atëherë preokupohemi aq shumë për të nesërmen, kemi frikë nga fatkeqësia e saj dhe prej gjërave të pakëndshme që mund të ndodhin?
Presim që të vijë me plot telashe, ndërsa nuk e dimë çka qëndron ndërmjet nesh dhe të nesërmes, a do e përjetojmë?
Po çka nëse na sjell gëzim dhe lumturi?
Është urgjente të kuptojmë që e nesërmja i përket së panjohurës dhe se ende nuk ka arritur në Tokë.
Nuk na përket neve të ndërtojmë ura për ta arritur atë. E kush e di, mbase do të ngecim para urës, e cila mund të rrënohet para se të arrijmë te synimi, apo do ta kalojmë të sigurt: Sipas Legjislacionit Islam nuk është e lejuar që trurin ta shndërrojmë në një hapësirë të madhe përsiatjesh për të ardhmen, hapjen e librit për të panjohurën, meditimin për gjërat e mistershme dhe preokupimin me të papriturat të cilat mund të na godasin.
Në të vërtetë, kjo është shpresë e rrejshme, të cilën mendja e shëndoshë nuk e pranon ngase në të fshihet shkatërrimi. Numri më i madh i njerëzve sot të ardhmen e tyre e presin duke ndjellë uri, varfëri, sëmundje, skamje dhe vuajtje, ndërsa të gjitha këto janë mësime nga shkolla e shejtanit.
“Shejtani u frikon me skamje dhe u nxitë të jeni koprrac, ndërsa Allahu u premton falje dhe shpërblim; Allahu është paskajshmërisht i mirë dhe di çdo gjë.”
Numri më i madh i këtyre njerëzve vajtojnë sepse pandehin se nesër do të jenë të uritur, se pas një viti do të sëmuren dhe që bota do të shkatërrohet pas njëqind vjetësh. Personi, jeta e të cilit ndodhet në dorën e Tjetërkujt nuk duhet të mendojë se si do të përfundojë. Personi që nuk e di kur do të vdesë nuk ka të drejtë të merret me diçka që nuk ekziston.
Lere të ardhmen të vijë. Mos u intereso për të, mos e prit goditjen e saj, ngase duhet të përballesh më të sotmen.
Me të vërtetë habitem me ata që zhyten në brenga për ditën, diellin e së cilës akoma nuk e kanë parë. Andaj ruaju nga shpresa e rrejshme.